Wednesday 27 April 2011

yeahahaha


Salam! Hello! Hai! Konnichiwa! :) 

Tadi baru terbaca pasal guru kena pukul murid. :(. sedih la pula. aku ni plak bakal guru. takut la. nanti kena pukul2 mukaku y x brapa nak comel ni. ahehe...


Bila terbaca pasal murid pukul guru ni, aku tetiba ter'flash back' zaman skolah aku dulu. Kalu nak cakap benda pukul memukul ni xda, xley jugak. Cuma kuantiti kes tu kurang la sikit masa zaman aku dulu2.

oh yea! cakap pasal dulu2 ni pulak, aku teringat la zaman aku skola rendah. Masa tu, ya ampun, aku pun tak tahu nak describe mcmana. Aku rasa zaman skolah rendah tu, aku berada di tengah2 peralihan. Kalu nak kata masa tu masa penjajahan tak lah jugak. nak kata moden, tak juga. Tapi aku merasa la juga mcmana hidup zaman 90-an...best giler.::thumbs up::

Masa aku skolah rendah, start ja tahun satu, aku kena jalan kaki sejauh 5 km. Tak la jauh sangat. tapi yang nak jalan tu la satu problem. Kena turun naik bukit, lompat parit besar, pastu nak lintas jalan raya. Jalan raya ni pun satu hal. Dah la kecik, jalan sehala, gravel pulak. (kalu org kg aku panggil GRABEL. :D) 

iklan..
rindu plak aku kat budak2 ni. :).

paling best masa nak bertolak tu, kena bagi signal kat kazen2 seblah rumah. Ada la signal dia dalam bentuk bunyi. Sampai skang aku masih ingat macamna nak buat signal tu? nak aku demo? xyah la. Haha.

pastu, isyarat ni plak ada macam2 maksud. Ada bunyi y brmaksud, "jalan dulu", ada "tunggu", dan ada y "kami sudah dekat". Aku pun tak tahu macamana boleh tercipta bunyi2 yang penuh maksud tu. 

pastu, jalan ni pulak kena bawa satu ranting kecil. Part ni aku paling malas bila tiba turn aku. Bukan apa, bila sampai turn tu, orang yang bawak ranting tu kena jalan paling depan. Tau tujuannya? haa... tujuannya adalah untuk membuka sarang labah-labah yang ada di jalanan. Masa tu, kitorang kena ikut jalan ladang getah. Ladang ni plak tak macam ladang dah. Penuh semak samun apatah lagi time2 musim hujan dan musim luruh.

<-lebih kurang macam ni la ladang getah tu.

Kalau musim hujan, lagi la problem. kitorang kena bungkus kasut kitorang ni dengan plastik. Dengan harapan, kasut tu tak jadi kotor. Aku paling problem gak part ni. aku tak bleh nak kontrol plastik tu kat kasut aku. aku tak tahan dengan plastik nih. Sebab tu la, asal time hujan jer, kasut aku paling kotor antara kitorang adik beradik. Alaa... kasut beb, ada problem ka kalau kotor? asal ada kasut, kira ok la tu. tak kesah ar, kotor atau tidak. yang penting, aku dapat g skolah, main lompat getah. Best woo wa cakap lu. :)

tapi, masa kemarau tu lagi la problem. Aku paling tak suka time kemarau ni. masa tu jalan tak berturap lagi. So, time pagi2 nak pergi sekolah tu, baju putih bersih. sebersih bersihnya. Tapi, sampai skolah, dah jadi kain yang tak macam kain lagi dah. KUNING. Muka kitorang yang comel ni pun dah jadi macam albino. Kuning habuk. Hahaha. 

Lagi satu masa munculnya cerita2 jenayah kat jalan raya. Masa ni parents kitorang bagi nasihat , huh mcm nak hipnosis orang. yer la, ibu bapa mana la yang x sayangkan ank kan. Lagi2 anak kena mengembara sejauh 5 km gara2 nak g skolah. haa.. masa tu, aku paling ingat macamna kitorang fobia sangat dengan lori balak. sampaikan lori ni macam lori hantu dalam fikiran kitorang. nak tau lori tu mcamana? haa.. lebih kurang macam gambar kat bawah ni:

 (kitorang panggil benda ni LUGING)

masa tu memang feymes la cerita pasal 'kejahatan' lori ni. Konon semua lori macam ni, ada orang yang nak potong kepala budak. (nauzubillah) Kitorang yang dihipnosis dgn cerita ni pun takut dengan benda ni. Sampaikan tiap kali lori ni nak melintas, kitorang menyorok dalam semak, dalam parit... dan macam2 lagi lah. tapi kekadang, crita tu ada betulnya jugak. Sebab orang2 kompeni zaman dulu memang suka guna benda2 ghaib ni untuk bagi keuntungan yang berlipat kali ganda. (jangan TEGUR...part yang tu aku x brapa berani nak crita.:)) 

Cerita ni panjang lagi sebenarnya, tapi cukuplah setakat ni dulu untuk update blog hari ni. In a nut shell, sesiapa budak yang masih bersekolah, yang terbaca blog akak ni secara langsung atau tidak langsung, yang tetiba terklik blog yang tak berapa nak jadi blog ni, bersyukurlah.. kemudahan yang korang ada pada hari ni, jauh lebih baik daripada zaman kitorang dulu2. Gunalah kemudahan tu untuk korang melangkah lebih jauh dari kami. :). buat kawan2 yang pernah rasa pengalaman zaman sekolah yang sama, jangan lupa asal usul kejayaan kita. :) (walaupun aku ni bukan lah berjaya sangat.ahaha)

ok la, see u... trima kaseh sebab sudi baca blog ini. :))



2 comments:

  1. lugging..pengait bah tuh mau putung kepala

    ReplyDelete
  2. itu negi.. ukam nekuroh tu sumarat talampau soira kepituka sama itu luging. akakka

    ReplyDelete